– طراحی چهار کانال خطی سراسری جهت خروج آب از سطح تایر.

– بهبود عملکرد تایر در پراکندگی آب و جلوگیری از لغزش تایر بر روی جاده خیس.

– افزایش فرمانپذیری و ترمزگیری در جاده های خیس و مرطوب.

– طراحی بلوک های بزرگتر به منظور افزایش سطح تماس لبه های کناری تایر با سطح جاده.

– افزایش پایداری و استقامت شانه های تایر در هنگام عبور از پیچ های تند در شرایط خشک و بارانی.

 

– طراحی آج تایر با شیار های متراکم.

-افزایش چنگ زنی تایر و بهبود پراکندگی آب از تمام سطوح تایر.

-کاهش مسافت ترمزگیری (خط ترمز) در شرایط بارانی و خشک.

 

– طراحی شیار های بسته در قسمت لبه های کناری تایر.

– حبس انتشار صدای مرکزی تایر به بیرون در هنگام حرکت.

-ایجاد سواری نرم و کم صدا برای سرنشینان.      

– به کار گیری لایه های پلی استری بسیار مستحکم در طراحی ساختار تایر.

-افزایش قدرتمندی و استحکام بدنه تایر.

– افزایش حفظ تعادل و فرمانپذیری تایر در سرعت بالا و دور زدن های سریع.

 

– تلفیقی از پلیمرهای خاص در ایجاد پیوند شیمیایی با مقادیر بالایی از سیلیکا.

-کاهش تغییر شکل آج تایر ، کاهش هدر رفت نیروی گرانشی ، کاهش مقاومت غلطشی و مصرف سوخت.

– افزایش چسبندگی ، فرمانپذیری و ترمز گیری بهتر تایر در شرایط مختلف.